NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حدثنا سفيان
بن وكيع وعبد
بن حميد قالا
حدثنا خالد بن
مخلد حدثنا
موسى بن يعقوب
الزمعي عن عبد
الله بن أبي
بكر بن زيد بن
المهاجر
أخبرني مسلم
بن أبي سهل
النبال
أخبرني الحسن
بن أسامة بن
زيد أخبرني
أبي أسامة بن
زيد قال طرقت
النبي صلى
الله عليه
وسلم ذات ليلة
في بعض الحاجة
فخرج النبي
صلى الله عليه
وسلم وهو مشتمل
على شيء لا
أدري ما هو
فلما فرغت من
حاجتي قلت ما
هذا الذي أنت
مشتمل عليه
قال فكشفه فإذا
حسن وحسين
عليهما
السلام على
وركيه فقال
هذان ابناي
وابنا ابنتي
اللهم إني
أحبهما
فأحبهما وأحب
من يحبهما
قال هذا حديث
حسن غريب
Usâme b. Zeyd (r.a.)’den
rivâyete göre, şöyle demiştir:
Bir gece bir ihtiyacım
için Nebi (s.a.v)’in kapısını çalmıştım. Nebi (s.a.v) ne olduğunu bilmediğim bir
şeye sarılmış durumda karşıma çıktı. İşimi bitirince dedim ki:
Bu sarıldığım şey nedir?
Ey Allah’ın Rasûlü! O örtüyü açıverince birde ne göreyim. Hasan ve Hüseyin
değilmiymiş! Allah’ın selamı onların soyuna ve sopuna olsun Bunun üzerine
Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:
“Bunlar benim oğullarım
ve kızımın oğullarıdır. Allah’ım ben onları seviyorum sende onları sev onları
sevenleri de sev.”
Diğer tahric: Buhârî,
Menakîb
Tirmizî: Bu hadis
hasen garibtir.